Denildiği üzere muhacir olmak, bu duyguyu kimler yaşadı, ilk yaşayan kimdi, doğrusu çok merak ediyorum. Doğduğu topraklardan göç eden yada bizim gibi göçe zorlananlar, yıllar sonra memleketine, doğduğu toprakların özlemini, hasretini, iliklerine kadar hissetmenin ne demekolduğunu muhacir olduğunda anlıyor insan.                                                                                            

 Bizim muhacirliğimizde, 12 Eylül darbesi sebep oldu. Muş Bulanık ilçesinde ortaokul öğrencisi iken, Yozgat iline zorunlu hicret eden ailenin ikinci çocuğuydum. Ailemiz için zor günlerin başlangıcıydı. Dediğim gibi yeni çevre, yeni insanlar her şey yabancıydı. Oynadığımız oyunlar, gezdiğimiz sokaklar, çimdiğimiz dereler, söylediğimiz türküler,her şey bu kadar mı değişir.Birde bayramların gelmesini hiç istemiyordum. Bayram deyince aklımıza bayramlıklar, şeker toplamalar ve akraba ziyareti gelirdi. Bizim gurbet elde hiç akrabamız yoktu.Muhacir olunca,ensarlar neredeydi, yoksa okuduğumuz kitaplarda mı kalmışlardı. Ensarsız muhacir olmuştuk. Gözümüz hep ama hep bir tanıdık arıyordu.Annem komşularıyla çocukların tercümanlığıyla konuşuyordu. O yaştakendini ifade edememek çok zor geliyordu. Seneler geçti o da Türkçesini geliştirmişti. Hemen hemen her cümleye ‘Mü-go’ ile başlardı. Komşularımız annemin Türkçesine alışmıştı. Hayatın zorlukları yaşamın bütün evresinde kendisini hissettiriyordu. Bizlerde lise, üniversite okuduk derken büyüdükama, memleket hasretide hep bizimle büyüdü.

Bir belgeselde somon balığının göç yolculuğunu seyrederken hayretler içerisindeydim. Tatlı suda dünyaya göz açıp, denize göç eden ve sonra tatlı sularadönen göçebe balıklar. Bu inanılmaz balıklar, o kadar zorlukları, imkânsız görünen engelleri aşarak, doğdukları sulara ulaşıp, yumurtalarını bıraktıktan sonra ölürler, hazin son…Acaba bu kadar memleket hasreti burnumuzda tüterken yaşamımızın son baharındamıyız diye soruyor insan, sonra derin bir off çektikten sonra hadi hayırlısı, hayırlısını Allah bilir.

Memleket ziyaretleri beni fazlasıyla heyecanlandırıyor. Her şey değişiyordu; binalar, yollar, hatta insanlar, özellikle değişen köy isimleri çok dikkatimi çekiyordu. Üzülmemek elde değildi, adeta köklerinden kopmuş gibi oluyor insan. Kökleri olan biri için, dalın ve yaprağın önemi yoktur. Çocukluğumuzda İlçemizin ismi ‘KOP’ köyümüzün ismi de PİLLUR olarak kullanılıyordu. Şimdi ise ilçesi BULANIKköyü GÜMÜŞPINAR olmuş, koparılmış hayatlar üzerine ciltlerle kitap yazıla bilir.Ama çocukluğumun dağları, taşları,yüreğimde taşıdıklarım, göğsümde, sinemde kor ateşi olup dile geliyorlar, benimle ana dilimle konuşuyorlar.İnsanın ana vatanı çocukluğudur. Derin dalmalardan, kuş sesleriyle kendime geliyordum.

Bildiğim tek şey insan doğduğu toprakların esiridir. Evet memleket hasreti, welat hasreti, bu duyguları yaşayanlarla aynı coğrafyanın muhaciri olduğunda anlaşılıyorsun.  

Selam dua ile…

Kamiran Yıldız Kimdir?

1972 yılında Muş ili Bulanık ilçesi Gümüşpınar (Pillur) köyü doğumlu yazar ilk ve orta öğrenimini Bulanık’ta tamamladı. Liseyi Muş’ta tamamladı. Mühendislik fakültesi- İnşaat müh. ve İktisat Fakültesi: İktisat olmak üzere lisans mezunu olan yazar, şunda Deniz’li ilinde Yıldız Mimarlık ve Mühendislik  ltd.Şti’de kendi şirketinde  Plan Proje ve Müteahhitlik hizmetleri vermektedir.